Όσο πλησιάζουν οι διακοπές τόσο με έχει συνεπάρει η σκέψη τους.
Καλοκαίρι ελληνικό όπως υποδηλώνει και ο Σαββόπουλος στο ομώνυμο τραγούδι του, "με μια φέτα από καρπούζι στο'να χέρι", με τις απίστευτες μυρωδιές του, η ζέστη την μέρα μέχρι το νυχτολούλουδο και τις λεμονιές το βράδυ.
Η ανάγκη που έχουμε όλοι για ξεκούραση, περισσότερο ψυχολογική παρά σωματική, είναι τεράστια. Αρκεί να ΄παρατηρήσει κανείς πως μεταμορφώνονται οι "Αθηναίοι" από επιθετικοί ατομιστές της καθημερινότητας σε ευγενικούς λουόμενους στις διακοπές τους.
Συζητούσα προχθές με κάποιους συναδέλφους για τα συνήθη θέματα που προκύπτουν στις πολυεθνικές κατακαλόκαιρο (προϋπολογισμοί κλπ), μέχρι που η συζήτηση ξέφυγε, ως συνήθως, σε έπίπεδο προσωπικό και ακούστηκε η κλασική ατάκα: "ουδείς αναντικατάστατος". Λοιπόν, με την μικρή μου εμπειρία θέλω να σημειώσω ότι όντως, ουδείς αναντικατάστατος στο επίπεδο του επαγγελματία και της ψυχρής ανάγκης να "βγει η δουλειά". Πολλοί όμως είναι αναντικατάστατοι στην σκέψη μας και στην ψυχή μας (και βέβαια δεν μιλάω για συγγενείς μας). Δεν ξεχνιώνται ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο κάποιες ομαδικές προσπάθειες που πραγματικά είχαν κάποια διαφορετική χημεία από το σύνηθες ψυχρό επαγγελματισμό, όπως και κάποιες στιγμές που με κάποιους ανθρώπους βρεθήκαμε στο ίδιο μετερίζι να αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο. Τόσο αυτές οι στιγμές όσο και οι σχέσεις, οι άνθρωποι είναι αναντικατάστατοι για την σκέψη μας.
Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για δουλειά εξάλλου πλησιάζουν διακοπές και ελπίζω όλοι να πάνε κάπου να αλλάξουν παραστάσεις.
Παλιότερα και ταξιδεύοντας με την γυναίκα μου σε διάφορα Ελληνικά νησιά είχαμε γνωρίσει ένα ζευγάρι Ιταλών οι οποίοι δήλωναν ερωτευμένοι με την Ελλάδα και τα νησιά της. Γνωριστήκαμε όντας αποκλεισμένοι στην Ηρακλειά (ο Σκοπελίτης είχε πιάσει Νάξο και επειδή είχε λιμεναρχείο και πάνω από 7 μποφώρ δεν έφευγε). Μετά τους βρήκαμε στην Σχοινούσα και την επόμενη χρονιά στην Φολέγανδρο. Μου είχε κάνει εντύπωση η πηγαία εκτίμησή τους για τα νησιά μας, είχαν επισκεφθεί περισσότερα από εμάς, καθώς και οι χαμηλοί τόνοι που κρατούσαν στις συζητήσεις για την πατρίδα τους - και να σκεφθεί κανείς ότι μένανε στην Τοσκάνη.
