Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ





"Xαμογελάμε κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο, το κρύβουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο, όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,
παράνομη και η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο,
όπως κρύβουμε στην τσέπη μας, τη φωτογραφία της αγαπημένης μας,
όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς, ανάμεσα στα δυο φύλλα της καρδιάς μας.
Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο,
κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν."

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΓΙΑΤΙ?

Γιατί για άλλη μια φορά να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας?

Γιατί ό,τι κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας να είναι τα μόνα χαρακτηριστικά της φυλής μας που μας κάνουν υπερήφανους?

Γιατί η ανθρώπινη ζωή να έχει ξεφτιλιστεί στον υπέρτατο αυτό βαθμό?

Γιατί η ανθρώπινη ζωή για τα ΜΜΕ να έχει σημασία μόνο αν το θύμα είναι Έλληνας?

Γιατί τα όνειρα ενός 15χρονου να μπορούν να σβήσουν τόσο εύκολα από τα όργανα της τάξης, που σκοπό τους πρέπει να έχουν την περιφρούρηση της ασφάλειάς μας?

Γιατί να ισοπεδώνεται ακόμα και η μνήμη αυτού του παιδιού με τα επεισόδια και το πλιάτσικο (!!!!) που ακολουθούν τις πορείες διαμαρτυρίας για τον άδικο χαμό του?

Γιατί το μόνο που νοιάζει την αντιπολίτευση να είναι πότε θα γίνουν εκλογές?

Γιατί να έχουμε καταφέρει να έχουμε σαν κυβέρνηση την πλέον ανίκανη των τελευταίων δεκαετιών?

Γιατί κανένας να μην έχει το φιλότιμο να παραιτηθεί εμπράκτως μετά από τέτοια γεγονότα?

Γιατί οι πολιτικοί δεν μπορούν να σιωπήσουν και να αποτραβηχτούν αφού αποδεδειγμένα κανένας τους (σχεδον?) δεν έχει προσφέρει τίποτα σε αυτόν τον τόπο?

Γιατί κανένας να μην ακούει την γενιά των 15 άρηδων που όσο δίκιο ή άδικο και αν έχουν σε κάποιες απόψεις τπυς, είναι οι μόνοι που έχουν πράγματι το δικαίωμα να ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ότι κάτι θα αλλάξουν στον κόσμο που οι μεγαλύτεροι τους υποχρεώσαμε να ζουν?

Γιατί να νιώθουμε τόσο έντονα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται (αγανακτισμένοι πολίτες -Τεμπονέρας - Πάτρα 91).

Γιατί οι ιδεολόγοι δεν μπορούν να περιφρουρήσουν τις πορείες τους και άρα και τις ιδέες τους?

Αντί επιλόγου

Πρέπει να ακούσουμε τα παιδιά - έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα - έχουν τα περισσότερα δικαιώματα από όλους μας.