Μου προκάλεσε εντύπωση που το περασμένο Σάββατο με την επέτειο του Πολυτεχνείου ασχολήθηκαν μόνο τα δελτία ειδήσεων, ελπίζοντας κατά βάθος ότι κάτι θα συμβεί - για να υπάρχει νέο γεγονός να γεμίσουν τα τηλεοπτικά τους παράθυρα, και οι διαφημίσεις των εφημερίδων που διαλαλούσαν τα dvd τους με τις εικόνες, τις μαρτυρίες κλπ.
Στην Ελληνική τηλεόραση ως συνήθως το σχεδόν απόλυτο μηδέν. Μόνο μια εκπομπή σε κρατικό κανάλι το βράδυ του Σαββάτου ασχολήθηκε με την επέτειο, τα υπόλοιπα είχαν από ποδόσφαιρο (η εύκολη και καλή δικαιολογία - "έπαιζε η Εθνική"), μέχρι γελοίες από κάθε άποψη ταινίες.
Ίσως όμως είναι και σημάδια των καιρών.
Η αλήθεια είναι ότι η μνήμη του "Πολυτεχνείου" μοιάζει σχετικά θολή - όχι τόσο για τα γεγονότα, αυτά είναι άσβεστα στην μνήμη αυτών που τα έζησαν, όσο περισσότερο για τις συνθήκες - τις κοινωνικές που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Η έλλειψη ελευθερίας μοιάζει τόσο μακρινή - ιδίως τώρα που έχουμε την χούντα των Μ.Μ.Ε. - η κατάρρευση της ΕΣΣΔ σημάδεψε από κάθε άποψη αυτήν την γενιά- όνειρα, ιδανικά αγώνες συνδεδεμένα με μια κοινωνική οργάνωση η οποία απεδείχθη πολύ χαμηλότερη των προσδοκιών. Τελικά το μόνο που μένει είναι ο ηρωϊσμός και ο αυθορμητισμός των νέων - που πάντα θα υπάρχει, απλώς αλλάζει ο λόγος που χρησιμοποιείται. Βεβαίως τα αιτήματα της εποχής για Εθνική Ανεξαρτησία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Παιδεία και Υγεία ηχούν ακόμα πιο δυνατά στα αυτιά μας.
Υποτίθεται ότι εδώ και 33 χρόνια έχουμε μεταπολίτευση - έφυγε η βασιλεία- και επίσης έχουμε αδιάσπαστα Δημοκρατία. Θα ήθελα να ξέρω σε ποιά άλλη χώρα επί 33 χρόνια δεν έχει χαραχθεί ούτε μια φορά Εθνική Πολιτική για την Υγεία - την Παιδεία και την Άμυνα (να καθίσουν όλοι σε ένα τραπέζι και να πουν ότι όποιος και να βγει στα επόμενα πέντε χρόνια θα εφαρμόσουμε αυτό το πρόγραμμα, καθώς οι ανάγκες είναι αυτές οι συγκεκριμένες).
Όσον αφορά τον προχθεσινό γρίφο η σωστή απάντηση είναι "τέσσερα" - η δεύτερη λέξη είναι ο αριθμός των γραμμάτων της πρώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου